Zadania i czynności
Osoba wykonująca ten zawód magluje i przygotowuje do oddania
powierzone przez klienta rzeczy - bieliznę pościelową, obrusy,
ręczniki itp.
W małym zakładzie maglarz sam przyjmuje zamówienia od klientów i sam
wydaje gotową bieliznę oraz pobiera zapłatę za usługę. W zakładzie
pralniczym maglarz prasuje bieliznę wcześniej wypraną i wysuszoną,
Maglowanie bielizny polega na przepuszczeniu jej przez maszynę
maglującą, toteż maglarz rozpoczyna pracę od nagrzania maszyn. Musi
zdecydować, czy dany materiał nadaje się do maglowania, tj. czy
wysoka temperatura nie spowoduje jego zniszczenia. Przystępując do
pracy, musi odpowiednio przygotować materiał - rozprostowuje
zagięcia i skrapia go wodą (niektóre magle maszyny generacji same
nawilżają materiał). Następnie wprowadza go pod gorące wałki magla,
uważając, aby się nie oparzyć (temperatura rozgrzanych wałków osiąga
200C). Przy pracy z rzeczami o dużych rozmiarach potrzebna jest
pomoc drugiej osoby - stojąc po obu stronach maszyny pracownicy
równomiernie podają materiał pod wałek. Następnie maglarz zatrzymuje
na chwilę maszynę (na czas potrzebny do dobrego uprasowania danego
rodzaju tkaniny) i włącza ją znowu, odbierając bieliznę po drugiej
strony wałka. Wymaglowane rzeczy starannie składa, pakuje i waży,
obliczając należność za wykonaną usługę. Jeśli pracuje w małym
zakładzie i sam przyjmuje i wydaje bieliznę, wręcza klientowi
numerek i informuje o terminie wykonania usługi.
Środowisko pracy
materialne środowisko pracy
Praca odbywa się w pomieszczeniach pralni albo magla - w wolno
stojących pawilonach - lub w przypadku małych zakładów, zwykłych
mieszkaniach czy specjalnie przystosowanych magazynkach.
W pomieszczeniu, w którym pracuje maszyna maglownicza jest bardzo
wilgotno i gorąco, słychać hałas wytwarzany przez maszynę.
Niedogodności te można w dużym stopniu ograniczyć, instalując
wyciągi i stosując nowoczesne maszyny, które pracują znacznie
ciszej.
Nieuwaga w czasie pracy może skończyć się wypadkiem - oparzeniem
ręki przez gorący wałek albo wciągnięciem jej w maszynę maglowniczą;
wypadki zdarzają się jednak niezwykle rzadko. Maglarze pracują w
pozycji stojącej, w związku z czym ludzie tego zawodu często cierpią
na żylaki kończyn dolnych.
warunki społeczne
Praca ma charakter zespołowy - jedną maszynę obsługują zwykle dwie
osoby. Muszą one sprawnie współpracować, kiedy wprowadzają jakąś
dużą rzecz pod wałki magla. Pracownicy dzielą się też czynnościami:
gdy jedna osoba magluje małe rzeczy, druga odbiera je po drugiej
stronie, składa i pakuje. Przyśpiesza to pracę i pozwala zmniejszyć
koszt prąd elektrycznego, który stanowi podstawową część kosztów
eksploatacji magla. W małym zakładzie mogą pracować jedynie dwie
osoby - zwykle jedną z nich jest szef (właściciel zakładu). W tych
zakładach maglarz styka się również z klientami, przyjmując
zamówienia lub wydając wymaglowaną bieliznę i pobierając opłatę. W
większych przedsiębiorstwach, zwłaszcza dużych pralniach, maglarz
styka się z wieloma pracownikami zatrudnionymi przy sąsiednich
stanowiskach, nie kontaktuje się jednak z klientami.
warunki organizacyjne
W większości zakładów godziny pracy zależą przede wszystkim zakładów
od aktualnego popytu na usługi maglownicze. Pracownicy otrzymują
wynagrodzenie za przepracowane godziny. Są więc dni, kiedy
zatrudnieni pracują w pełnym wymiarze godzin, kiedy indziej maszyny
stoją, bo żaden klient nie złożył zamówienia. Coraz mniej jest
wielkich zakładów pralniczych, które zatrudniają pracowników na
pełny etat i pracują bez przestojów, realizując zamówienia dużych
instytucji - na przykład szpitali.
Nadzór pracy zależy od charakteru zakładu. Maglarz, który prowadzi
własny zakład, nie podlega nikomu, jednak klienci oceniają jakość
wykonanej przez niego pracy; jeżeli jest niedostateczna, mogą
zrezygnować z usług zakładu i doprowadzić maglarza do bankructwa. W
dużych zakładach pralniczych maglarz jest się pod stałym nadzorem.
Wymagania psychologiczne
W zawodzie maglarza wielkie znaczenie ma zręczność rąk i palców oraz
wrażliwość dotyku. Jak czułymi narzędziami posługuje się pracownik
rękami, rozprostowując zagięcia materiału przed wprowadzeniem go do
magla; za pomocą dotyku rozpoznaje gatunek materiału i określa czas
prasowania.
Podczas wykonywania takich czynności, jak wprowadzanie bielizny pod
gorące wałki czy odbieranie bielizny, zanim ponownie wkręci się w
magiel, niezbędna jest dobra koordynacja wzrokowo-ruchowa, przydaje
się również szybki refleks i podzielność uwagi.
Maglarz powinien umieć pracować w zespole np. z drugą osobą
obsługującą maszynę. Sprawna współpraca jest konieczna przy
wprowadzaniu do magla dużych rzeczy podczas podziału zadań: na
przykład jedna osoba wprowadza bieliznę, druga odbiera ją i składa.
Pracownik magla powinien również być energiczny - nie toleruje się w
tym zawodzi osób „ospałych”, opóźniających wykonywaną pracę.
Wymagania fizyczne i zdrowotne
Praca należy do średnio ciężkich. Maglarz pracuje osiem godzin w
pozycji stojącej, dlatego jednym z przeciwwskazań są żylaki kończyn
dolnych. Drugim względnym przeciwwskazaniem jest uczulenie na
detergenty. Przydatna jest duża sprawność układu mięśniowego,
kostno-stawowego i wrażliwość zmysłu dotyku. Istnieje możliwość
zatrudniania w zawodzie osób niedosłyszących, a także niesłyszących
i głuchoniemych, trzeba jednak przystosować stanowiska, by
współpracownicy mogli porozumiewać się w języku migowym.
Warunki podjęcia pracy w zawodzie
Podjęcie pracy maglarza nie wymaga spełnienia żadnych specjalnych
warunków, tym nawet warunków dotyczących wykształcenia. Osoba
zainteresowana przyuczana jest na miejscu, w zakładzie, w którym
podejmuje pracę, co trwa od tygodnia do dwóch. Po przyjęciu do pracy
należy jedynie odbyć kurs BHP.
Możliwości awansu w hierarchii zawodowej
Nie ma możliwości formalnego awansu w zawodzie maglarza, co najwyżej
można zostać szefem większego przedsiębiorstwa usługowego, którego
właściciel zatrudnia kierownika. W małych zakładach właściciel jest
jednocześnie bezpośrednim kierownikiem swoich pracowników, może
również pracować zakładzie sam - dlatego można uznać, iż formą
awansu jest otwarcie własnego przedsiębiorstwa usługowego, do czego
potrzebny jest lokal spełniający przepisy przeciwpożarowe, maszyna
maglownicza oraz rejestracja i odbycie kursów BHP.
Możliwości podjęcia pracy przez dorosłych
Nie ma żadnych ograniczeń wiekowych w przyjmowaniu do pracy w
zawodzie maglarza - wręcz przeciwnie - coraz więcej zatrudnianych
obecnie pracowników to energiczne starsze osoby, czasem dorabiające
do rent i emerytur.
Polecana literatura
Ledworowski J., Zgorzelski S., Wyposażenie prasowalni odzieży i
bielizny, Centralny Związek Spółdzielczości Pracy, Warszawa 1968
Źródło danych: Przewodnik Po Zawodach, wyd. II, MPiPS
